Taman Negara en Pulau Pangkor

We zijn nu in Kuala Lumpur. Een flink contrast met waar we hiervoor geweest zijn; Tamara Negara en Pangkor eiland. Taman Negara, het oudste nationale park van Maleisie is jungle, jungle en nog eens jungle, doorsneden door een paar rivieren. We moesten drie uur varen voordat we bij Kuala Tahan waren, waar het bezoekerscentrum van het park is en de meeste accommodatie. Je moet je er niet teveel van voorstellen, een paar drijvende restaurants, wat huizen en winkels langs de rivier en dat is het. We moesten nog twintig minuten verder naar ons onderkomen, Nusa Holliday Village. Alleen per boot te bereiken via een aantal stroomversnellingen en dan, net voorbij een bocht, verschijnen er hoog op de oever een paar bungalowtjes en een hoofdgebouw met restaurant en receptie. Schitterend, midden in de jungle, je hebt echt het gevoel ver weg van de drukke wereld te zijn. De locatie was eigenlijk het enige fraaie, de bungalowtjes waren oud, slecht onderhouden en stonken naar iets ondefinieerbaars. Maar de douche was warm, het eten goed en ze hadden om de boel op te vrolijken bizar gekleurde gordijntjes opgehangen, dus voor een paar dagen was het wel uit te houden. Een van de dingen die we gedaan hebben was het bezoeken van een Orang Asli dorp, wat verder de rivier op. Het zijn de oorspronkelijke bewoners van Maleisie, te vergelijken met de Aboriginals in Australie. Er zijn er nog ongeveer 150.000, en de meesten ervan leven in het oerwoud, voorzien zelf in hun onderhoud door te vissen en te jagen met blaaspijp met giftige pijlen. Ze halen alles wat ze nodig hebben uit het oerwoud en het is bijzonder om te zien hoe ze leven zonder t.v., mobiel, computer, medische zorg en al dat soort zaken die wij vanzelfsprekend vinden. 

Het Orang Asli dorpje dat wij bezochten lag direct aan de rivier. Een dorpje bestaat uit maximaal 20 gezinnen. Als er meer mensen bijkomen gaat een deel van de groep zich ergens anders vestigen. Orang Asli zijn nomaden. De mannen jagen, de vrouwen vissen. Een man is in trek bij de vrouwen als hij een goede jager is (dan is er voldoende eten). Trouwen doen ze al op jonge leeftijd. De meisjes trouwen al als ze ongeveer 12 jaar zijn en de jongens rond hun 15de. Toestemming van hun ouders hebben ze niet nodig. Wel zeggen ze tegen het stamhoofd dat ze iemand leuk vinden. Als de ander er ook zo over denkt gaan ze op proef samenwonen. Daarna mag het meisje bepalen of ze bij hem wil blijven. 

De  Orang Asli wonen in eenvoudige hutjes van bamboe. We zagen er wat kippen rondscharrelen. En we zagen er eigenlijk alleen jongere mensen. Geen leeftijdsgenoten of ouderen. Misschien worden ze hier niet zo oud of zaten ze allemaal uit het zicht van de toeristen die langskwamen! We mochten ook in de huizen kijken, maar dat vonden we toch te opdringerig. Bijzonder vonden we het verhaal hoe de Orang Asli omgaan met hun doden. Als er iemand sterft vertrekt de hele gemeenschap naar een andere plek (vanwege het onheil dat de geest van de overledene zou kunnen brengen). De overledene wordt hoog in een boom op een soort platform neergelegd en krijgt onderaan de boom wat kleding en voedsel, voor het geval hij of zij dit nodig mocht hebben. De Orang Asli kennen geen "echte" godsdienst; wel geloven ze in een goede en een kwade god en in de kracht van de natuur. 

Behalve deze bijzondere mensen zagen we heel veel bomen, een lichtgekleurde reuzeneekhoorn en een paar apen die langs de rivier zaten. Gelukkig zagen wij geen slang in het water vallen, Koos!

Na Taman Negara en een tussenstop in de Cameron Highlands (lekker koel tussendoor) vertrokken we naar Pangkor, een klein eiland met voornamelijk Maleisische toeristen. Onze eerste indruk viel wat tegen (smal strand, vrijwel alles was gesloten, want de schoolvakantie was voorbij en het toilet in onze kamer kon niet gerepareerd worden). De volgende dag bleek het veel mooiere strand om de hoek te liggen, hadden we prima geslapen in onze andere kamer en ontdekten we een prachtig terrasje op het strand waar we ook nog eens heerlijk konden eten. Pangkor was vooral een goede plek om te luieren, een duik te nemen in het heldere water en om even aan niet veel anders te denken dan waar we de volgende maaltijd zouden nemen. In het weekend werd het zoals verwacht veel drukker. Westerse toeristen zagen we weinig, maar wel hele groepen Maleisische mensen. De vrouwen vrijwel allemaal met hoofddoek en geheel bedekt gekleed. De mannen met luchtiger kleding. Ook hier werd geheel gekleed gezwommen. Ook in het zwembad bij ons hotel. Er waren echter anderen die zich niet hielden aan de hier geldende kledingvoorschriften: de makaken die hier in de jungle wonen bezochten regelmatig ons hotel (ramen en deuren dichthouden!) en namen zelfs een duik in ons zwembad (en dat zonder kleding aan!). Erg grappig om te zien.

Foto's volgen (in dit internetcafe lukt dit niet).