Drie steden en smog

27 juni 2013

Inmiddels zijn we al een paar dagen in Singapore, maar na Pangkor eiland begon vorige week maandag onze "3 stedentrip". We startten in Kuala Lumpur. We vonden deze stad heel druk en rommelig overkomen. In ieder geval in het deel dat wij zagen waren allerlei wegen opgebroken en kon je als voetganger maar met moeite van het ene naar het andere deel van de straat komen. Wat we wel interessant vonden was Merdeka Square, waar op 31 augustus 1957 de onafhankelijkheid van Maleisie werd uitgeroepen. Het is een groot plein met een grasveld, omringd door koloniale gebouwen, zoals de Royal Selangor Club (een gebouw uit 1890 waar de elite elkaar nog steeds kan ontmoeten).

Interessant vonden we ook de Sikhtempel waar we een prive rondleiding kregen. Deze tempel is de grootste Sikhtempel van Zuidoost-Azie en is te vinden in Kampung Baru, een oud gedeelte van de stad met een dorpsachtige uitstraling (waar de straten nog smal zijn en de kippen nog rondlopen). Bijzonder was het om het contrast met het nieuwe Kuala Lumpur te zien. Op de foto is een deel van Kampung Baru te zien met op de achtergrond de PETRONAS Towers. Bij de Sikhtempel werden we vriendelijk ontvangen en, zoals gezegd, we werden er rondgeleid door een Sikh. Eerst moesten we onze handen en voeten wassen en we kregen allebei een sjaaltje op ons hoofd, wat uiteraard erg leuk stond. De tempel was groot en sober. Er wordt daar gratis eten verstrekt aan ongeveer 2000 mensen per dag en er worden muziek- en yogalessen gegeven. Het eten is er voor iedereen, ongeacht afkomst of geloof.

Chinatown en Little India vonden we hier minder indrukwekkend dan in Georgetown. Little India bestaat voornamelijk uit 1 drukke straat met veel verkeer en vrijwel uitsluitend stoffenzaken, gespecialiseerd in het maken van traditionele moslimkleding. Chinatown was vrij klein met vooral een grote markt.

In Kuala Lumpur bleek het moeilijk te zijn om een internetcafe te vinden. We waren daarom opgelucht toen we er 1 in de buurt van ons hotel zagen, maar dat bleek achteraf een soort gokhal te zijn. Toen wij er binnenstapten keken allerlei mannen ons aan. Ze zaten in rijen naast elkaar achter een computer. De eigenaar liet ons bij een computer vlakbij de deur zitten. Nu geen jongeren die lawaaierige spelletjes zaten te doen, maar vooral ouderen die niets zeiden. Toen wij eens goed om ons heen keken zagen we dat ze bezig waren met gokspelletjes en dat niet alleen voor de lol, maar voor grote geldbedragen. Er heerste een vreemde sfeer en we waren blij toen we de zaak weer konden verlaten. Een meevaller was dat we er niet hoefden te betalen. Mensen die kwamen voor een mailtje waren ze hier duidelijk niet gewend!

Zoals gezegd, over Kuala Lumpur zijn we nog niet zo enthousiast, maar de komende tijd komen we er nog een keer terug en wie weet kunnen we onze mening dan bijstellen.

Onze volgende bestemming was Malakka. Onze busrit van Kuala Lumpur naar Malakka was weer bijzonder. De bus was prima, maar de chauffeur reed als een cowboy, iets wat hier wel vaker voorkomt. Wij zaten voorin en konden daardoor veel zien. In dit geval was dat dus geen voordeel. De chauffeur probeerde iedereen in te halen en hij deed dit op alle mogelijke manieren: van links naar rechts en omgekeerd, zelfs over de vluchtstrook! Niets was hem te gek. Op deze manier kwamen we wel ongeveer 10 minuten eerder in Malakka aan. Toen we er bijna waren begon hij vrolijk te zingen. Wij werden pas blij toen we konden uitstappen. Buschauffeurs in Maleisie staan er om bekend dat ze veel ongelukken veroorzaken. Op zich is de bus hier een goed vervoermiddel, maar erg ontspannend is het dus niet altijd.

In Malakka waren we 3 volle dagen. Het is een sfeervolle stad met veel historische gebouwen. Hier zijn nog sporen van de Hollanders te vinden die 150 jaar lang probeerden rijk te worden met de handel van producten uit deze regio. Daarvoor waren de Portugezen hier aan de macht. De Hollanders lieten het Stadhuys na, een statig gebouw uit 1641. Oorspronkelijk was dit wit geverfd, maar nu heeft het een roze kleur gekregen. Het was jammer dat we er niet in konden vanwege de renovatie van het gebouw.

Malakka staat sinds een aantal jaren op de Werelderfgoedlijst. Sindsdien is er veel opgeknapt aan het historische deel van de stad. Wat wij wel zonde vinden is dat het toeristische aspect teveel de overhand heeft gekregen. Overal vind je nu kleding- en souvenirwinkeltjes (die vrijwel allemaal hetzelfde verkopen). De reclameborden worden aan de opgeknapte gevels gehangen, zodat je de mooie details niet meer kunt zien. Het aantal auto's dat door de smalle straten rijdt is ontzettend groot waardoor er files ontstaan en je als voetganger moet uitkijken dat je tenen er niet worden afgereden. Toch vonden we Malakka een leuke stad om een paar dagen rond te kijken. Ons hotel was oud, maar sfeervol en om de hoek konden we heerlijk (westers) ontbijten bij Limau Limau. Ze hadden er zelfs lekkere cappuccino (en dat is heel bijzonder in Azie, heb ik gemerkt). Wat wel heel vervelend was, was het feit dat we vanaf de tweede dag veel last kregen van de smog, veroorzaakt door de (aangestoken) bosbranden op Sumatra. Zelfs in onze kamer roken we de brandlucht. Een dag was de luchtverontreiniging zelfs zo erg dat ik (Marian) het liefst naar binnen ging, waardoor ik besloot om een mondkapje voor te doen. Dat was een nieuwe ervaring voor me, maar hopelijk blijft het ook bij deze keer. Het is erg warm om met zo'n kapje op te lopen en bovendien ziet het er niet uit, natuurlijk.

Singapore is een grote, drukke, moderne en ook "westerse" stad, totaal anders dan andere Aziatische steden. Niet vuil, stoffig of chaotisch, maar schoon, schoner dan bijvoorbeeld Rotterdam, netjes, geordend, makkelijk te bereizen en voetgangers worden hier ook beschouwd als volwaardige verkeersdeelnemers in plaats van lastige obstakels waar je als automobilist geen rekening mee hoeft te houden. Singapore straalt rijkdom uit, met zijn wolkenkrabbers, moderne architectuur en overvloed aan gigantische shopping malls. Het middelpunt hiervan is Orchard Road, waar je op een kleine oppervlakte minstens 20 van dit soort koopparadijzen vindt. Wij zijn niet van die shoppers, maar omdat we anti-malariapillen nodig hadden voor Serawak (Borneo) waar we morgen naar toe gaan, zijn we 1 van die malls ingegaan om te kijken of ze daar te koop waren. We hadden die pillen ook in Nederland kunnen kopen, maar daar zijn ze erg duur en we waren er vanuit gegaan dat ze in Singapore goedkoper zouden zijn. Via via kwamen we erachter dat die pillen ook in Singapore alleen op doktersrecept verkrijgbaar zijn, dus na wat zoeken vonden we een kliniek, waar de dienstdoende arts ons vriendelijk aanhoorde, een heel verhaal op een kaart schreef, onze bloeddruk opnam (?) en toen een receptje uitschreef. De kliniek had de pillen op voorraad, dat was dus handig, maar wat bleek uiteindelijk, de pillen waren nog duurder dan in Nederland! (Dus Annette, we hebben ze voor jou maar niet meegenomen.)

Singapore is trouwens sowieso duur, duurder dan Nederland, dus vele malen duurder dan de andere landen in Azie die we hebben bezocht. Dat was wel even schrikken, toen het avondeten ongeveer 4 keer zo duur bleek te zijn dan we gewend waren. We hebben veel tijd doorgebracht in Chinatown en Little India, de enige plekken in Singapore waar nog de bekende Aziatische chaotische sfeer hangt. Veel geuren en kleuren, toeterende auto's die dubbel en zelfs driedubbel geparkeerd staan, allerlei winkeltjes die van alles verkopen, veel restaurantjes, heel levendig allemaal. Dat heeft toch wel wat, vinden wij.

Wat we ook hebben opgezocht is het huis waar ik (Paul) de eerste 4 jaar van mijn leven heb doorgebracht. Het bestaat nog, ligt in een hele rustige wijk niet ver van het centrum. De taxichauffeur die ons er heen reed schatte de waarde van de huizen daar nu op tussen de 2 en 3 miljoen (Singapore dollars), dus mijn ouders hadden er beter kunnen blijven wonen. Ik herkende er niets van, maar dat lijkt me  logisch, ik was natuurlijk nog erg jong. Van het huis zelf was ook niet veel te zien, er stond een hoog hek omheen. Toch leuk om gedaan te hebben, hier heb ik toch rondgekropen en -gelopen.

Morgen naar Borneo, zal wel totaal anders zijn.

Foto’s

3 Reacties

  1. Willem & Eveline:
    30 juni 2013
    Beste Paul en Marian,

    Jullie verhaal gelezen en het lijkt me heel bijzonder om na ruim 50 jaar weer voor je ouderlijk huis te staan, back to your roots ook al weet je er niets meer van. Ook een leuke zeg maar Hollandse ervaring met Malaria pillen. Ja, ik weet het die pillen kostbaar.
    Als jullie naar Borneo gaan dan kunnen jullie ook het zuidelijke Indonesische deel Kalimantan bezoeken, lijkt me mooi met veel planten en dieren. Ik hoop dat ze nog wat tropisch regenwoud hebben laten staan, want zover ik weet is er net zoals op Sumatra ontzettend veel gekapt en staan er alleen nog palmbomen voor de olie.
    Over Nederland (Rotterdam): we gaan straks naar de Parade en dachten meteen aan jullie. Nou ik zou zo zeggen volgend jaar moeten we maar weer afspreken en er gezellig een hapje eten met een plastic wijnfles waarvan de inhoud overigens niet slecht smaakte.
    so, have a good time at Borneo and other countries.
    Willem & Eveline
  2. Willem & Eveline:
    30 juni 2013
    was nog iets vergeten over de foto van Marian. Paul is in Aliens gaan geloven maar volgens mij is haar mond dicht geplakt met pleisters. Marian ging toch niet teveel Maleis praten!!!!!!!!
  3. Koos:
    2 juli 2013
    Ha Marian en Paul.
    Het is net begonnen de zomer, eindelijk aangenaam weer met 20-25 graden, lekker toch! Ik ben echter een beetje in de lappenmand, maar het komt goed uit, ik heb vakantie...
    Ik denk dat jullie inmiddels op Borneo verblijven en dan denk je natuurlijk dat daar geen internetcafe's zijn, maar dat zal wel meevallen. In ieder geval voorzichtig en do enjoy! Mijn 'Japanse' broer is hier weer over een paar weken, ik probeer hem aan het wandelen te krijgen, maar hij zal weer niet zo veel tijd hebben. En ik denk dat dat hem wel goed uitkomt.