ramp

We zijn ons fototoestel kwijt! Met al onze foto's van Birma en de eerste weken Thailand (ja Mink, we hadden ze op moeten sturen!). Niet minder dan een ramp dus. Hoe heeft dat kunnen gebeuren? We zullen het proberen uit te leggen.

Op een middag in Hua Hin kwamen we terug van het strand. De kamersleutel van het hotel zat in het zelfde vakje van de tas als het fototoestel. Bij de kamerdeur kon ik (Paul) de sleutel niet vinden, haalde het fototoestel uit de tas en legde dat op de vloer voor de kamerdeur (stom, stom!!!!). Vervolgens sleutel uit de tas, kamerdeur opengemaakt, tas gepakt, naar binnen gegaan, fototoestel laten liggen. Toen we ongeveer een uur later de kamer verlieten was het fototoestel er niet meer (tenminste, daar gaan we vanuit, want we misten het toestel op dat moment nog niet). Wel zagen we een ons onbekende man de trap af komen, die ons nogal vreemd (achteraf zouden we zeggen "schuldig") aankeek. Nadat we gegeten hadden en weer in onze kamer waren kwamen we er pas achter dat het fototoestel weg was. We hebben natuurlijk direct de receptie gevraagd of iemand het toestel had afgegeven, maar dat was helaas niet het geval. Het is dus gewoon meegenomen (is dit stelen?) door volgens ons de man met de schuldige blik, maar dat weet je natuurlijk nooit zeker. We hebben ook nog een beloning uitgeloofd voor een eventuele eerlijke vinder, maar ook dat heeft niets opgeleverd. Een drama dus. Niet om het toestel, want dat was niet nieuw en niet duur, maar wel om de foto's. Wij kunnen nu dus niet meer zeggen; gelukkig hebben we de foto's nog.....

Maar we moeten verder, dus inmiddels hebben we een nieuw toestel gekocht. Ook erg grappig om een fototoestel te kopen bij twee verkoopsters die bij elkaar 5 woorden Engels spraken, terwijl ons Thais ook niet om over naar huis te schrijven is. Het is uiteindelijk gelukt, met veel misverstanden en handen- en voetenwerk.

Inmiddels zijn we al 5 dagen in Prachuap Khiri Khan, een plaats met een exotische naam en prachtig gelegen aan een baai (aan de Thaise Golf). In ons "handboek" de Lonely Planet stond dat hier al duidelijk de mosliminvloeden vanuit Maleisie te merken zouden zijn, maar behalve een enkele vrouw met een hoofddoek hebben we hier nog niets van gezien of gehoord. Zelfs geen moskee gezien. Prachuap Khiri Khan (PKK voor het gemak) is totaal anders dan Hua Hin. Hier nauwelijks buitenlandse toeristen, geen massagesalons (incl. een soort Dr Fish, zoals we in Hua Hin zagen), kleermakers of pizzeria's of andere buitenlandse restaurants. Wel visrestaurants aan de boulevard waar we voor 285 baht (ongeveer 7 euro) samen een hele vis aten, met een soort nasi erbij, bier, water en cola. Kom daar maar eens om op de boulevard (of ergens anders) in Nederland! Het leven in PKK is rustig. In ieder geval voor ons (voor zover mogelijk, want de zon begint al vroeg te schijnen, uitslapen, ontbijten, stukje fietsen, zwemmen, eten enz.). Maar ook de mensen hier lijken een relaxed leven te leiden. Er is hier weinig verkeer, dus heel rustig, mensen zitten bij hun huis of in hun winkeltje en wachten op een klant. Meestal werken ze met veel collega's, wat betekent dat er 1 of 2 aan het werk zijn en dat de rest niet veel te doen lijkt te hebben. 's Avonds zien we hier steeds dezelfde oudjes (ze zijn klein en zo te zien dik in de tachtig, maar misschien gaat het verouderingsproces hier wat sneller door die felle zon) op een houten verhoging (soort podium) zitten terwijl ze alle voorbijgangers bekijken. Een van hen heeft krukken nodig om te lopen. Deze zijn van hout en zien eruit als die van Kapitein Haak. Nee, hier geen scootmobiel of invalidevoertuig (moet toch even aan mijn werk denken) en van een PGB zullen ze ook niet gehoord hebben. Als je in Thailand iets mankeert moet je bedelen of veel geld hebben (voor zover wij dit gemerkt hebben). We zagen al verschillende keren een blinde man of vrouw op een marktje lopen die op de meegebrachte muziek meezong om zo aan zijn of haar geld te komen. Vaak kunnen ze totaal niet zingen, maar uit medeleven krijgen ze toch af en toe wat bahts toegeschoven.

Hier zullen we nog 2 dagen blijven, dan gaan we weer een stukje terug naar het noorden om opnieuw wat cultuur en natuur op te snuiven. Op het programma staan Petchaburi en Kanchanaburi (bij de River Kwai). Strand is lekkker, maar na zo'n 11 dagen zijn we voldoende uitgerust om nieuwe dingen te gaan zien.