Hua Hin

Inmiddels zijn we in Hua Hin, een grote badplaats ten zuidwesten van Bangkok. Eindelijk strand, 5 weken na vertrek pas. Hua Hin was oorspronkelijk een klein vissersplaatsje wat nog te zien is in het oude centrum met houten huizen en voortreffelijke visrestaurants op pieren in zee. Verder heeft het veel weg van zuideuropese badplaatsen met dure hotels (Sofitel, Hilton) en buitenlandse restaurants (Frans, Duits, veel Italiaans, Russisch en zelfs Noors). Ook veel foute Europese mannen van Pauls leeftijd met uitgezakte buiken en tatouages met aan hun arm een heel jong Thais meisje. Wel een prachtig 5 kilometer lang strand en daar zijn wij voor gekomen! Ons guesthouse heeft een aantal tegenstrijdigheden. Oude meubels, verveloze muren en af en toe een kakkerlak die uit de airco valt, maar ook een goed bed en een flatscreen tv met minstens 200 zenders waaronder Nederland (BNR). 's Avonds dus nog even gezellig vanuit bed naar Pauw en Witteman gekeken. Verder zijn we de enige gasten.

Bangkok was druk, heet, maar ook leuk. We hebben geleerd dat een Bangkokker niet te vertrouwen is. Ze kunnen met een stalen gezicht dingen beweren die volledig onwaar zijn. Voorbeeld: de taxichauffeur die ons naar het busstation naar het Nationaal Park bracht begon zeer bedenkelijk te kijken toen hij hoorde dat we nog geen kaartjes hadden. Volgens hem was het onmogelijk om voor de zelfde dag nog een kaartje te kopen, maar hij had de oplossing; hij was zo vriendelijk om ons naar het park te brengen voor slechts 3000 BAHT (ongeveer 75 euro). Nadat we vriendellijk doch dringend voor zijn voorstel hadden bedankt bleken er bij aankomst op het busstation nog volop kaartjes te koop, zelfs nog voor een airco bus, die een half uur later vertrok en dat voor slechts 300 BAHT. Zo zie je maar weer: vertrouw nooit iemand uit Bangkok.

Bij de bushalte in Pakchong werden we opgehaald door Mike, de Duitse manager van ons volgende guesthouse. We dachten een rustige omgeving aan te treffen met junglegeluiden, maar in plaats hiervan lag onze kamer op nog geen 100 meter van een zeer drukke snelweg. Geluiden genoeg dus, maar wel iets anders dan verwacht. Wat zijn oordoppen dan toch heel erg welkom! Verder beviel ons guesthouse ons goed (en dat voor ongeveer 7 euro per nacht): aardige mensen en lekker eten. In een klein keukentje maakte de kokkin de lekkerste dingen (en ook erg snel en dat op 2 gaspitten!). Onze jungletours werden ook door Mike georganiseerd. Voor de eerste tocht vertrokken we al om 7 uur (maar voor zessen is het hier al helemaal licht, dus lang slapen doen we toch niet). In een pickup truck samen met 4 Fransen en 2 Amerikaanse jongens (die hier tijdelijk les geven in Thailand) reden we naar het Nationaal Park Khao Yai. Hier leven allerlei dieren, ook tijgers en olifanten, maar ze laten zich helaas niet altijd zien. Toch hadden we geluk: veel apen (makaken en gibbons), herten en neushoornvogels (soort toekan) gezien. Helaas hadden de grotere dieren die dag geen zin. Misschien kwam het door de hevige regenbui waar we later door verrast werden. Dan laat geen dier zich meer zien. Na 3 nachten in de buurt van het Nationaal Park vertrokken we met de trein naar Ayuthaya. We hadden gedacht dat we makkelijk een kaartje konden krijgen, maar dat bleek niet helemaal te kloppen. Na wat heen en weer gepraat (in het Thais, dus dat ging lekker) konden we alleen nog staanplaatsen krijgen. Uiteindelijk viel het nog mee: de coupe was ruim en er was nog een zitplaats over. Wat betekende dat we niet allebei konden zitten. Paul was zo aardig om eerst anderhalf uur te gaan staan. Toen ik daarna een kwartiertje stond bleek er ineens nog een zitplaats bij te komen: een van de conducteurs maakte een plaatsje schoon (er lag nog wat eten op) waarna ik mocht zitten. Waarschijnlijk toch het verschil in de behandeling van vrouwen en mannen.

Ayuthaya was ooit de hoofdstad van Thailand. Behalve veel tempels is hier niet veel meer van over. We huurden fietsen (van het merk Crocodile) om de tempels die ver uit elkaar liggen te bezoeken. We hadden overigens ook een tochtje op de rug van een olifant kunnen maken, maar dat hebben we nog even voor een andere keer (wellicht) bewaard. De tempels deden ons denken aan Bagan; ook hier alleen nog de gemetselde stenen te zien en geen stucwerk of kleuren meer te zien. Ayuthaya is ons goed bevallen. Het is er niet zo druk en hectisch als in een stad als Bangkok.

Na een paar dagen zijn we weer vertrokken. Eerst door een taxichauffeur naar het station in Bangkok gebracht en daarna met de trein naar Hua Hin gegaan. De tocht zou 4 uur duren, zodat we om 19.10 uur zouden aankomen in deze badplaats (waar ook de Thaise koninklijke familie vaak komt), maar deze "exprestrein" bleek een boemeltje te zijn, waardoor we 5 kwartier later dan gepland aankwamen. Gelukkig hadden we ons volgende hotel al geboekt.