Kalaw + Inle Meer

Van Bagan naar Kalaw per auto, dwars door het gebied dat nog heel kort geleden het toneel was van bloedige schermutselingen tussen boeddhisten en moslims met tientallen doden en platgebrande moskeeen als droevig resultaat. Even spannend dus of dat geen problemen zou opleveren, maar daar was gelukkig geen sprake van. Sterker nog, je merkt er niets van, net zoals je als toerist niets merkt van de niet zachtzinnige militaire regering die Myanmar nu al tientallen jaren in zijn greep houdt. Wel is het zo dat vooral grensgebieden erg moeilijk of helemaal niet bereikbaar zijn, omdat daar nog steeds een guerillaoorlog aan de gang is van lokale bevolkingsgroepen die onafhankelijk willen worden. De politieke situatie is overigens wel iets verbeterd sinds de verkiezingen van 2 jaar geleden waarbij de oppositieleider Aung San Suu Kyi won, haar huisarrest werd opgeheven en de bevolking wat meer politieke vrijheden kreeg. Een taxichauffeur die wij spraken in Mandalay vertelde dat hij nu kan demonstreren zonder direct tien jaar in de gevangenis te verdwijnen, dus een begin is er.

Economisch gezien gaat het nog steeds erg slecht. Diezelfde taxichauffeur vertelde dat hij 7 dagen per week werkt van 6 uur 's morgens tot 22.30 uur 's avonds en daarmee zijn gezin kan voeden en een dak boven het hoofd geven en ook nog zijn kinderen naar een priveschool kan sturen, zodat ze tenminste goed onderwijs krijgen. Sparen kan hij niet en zich ook niet verzekeren, dus ziekte, of erger, een ongeluk zou een ramp zijn. De armoede ligt hier op straat, de gemiddelde Birmees is arm tot straatarm, op de Chinese Birmezen na, die de economie in handen hebben, banden met de regering en het leger hebben en op die manier zichzelf verrijken. Dit alles overigens volgens de al eerder genoemde taxichauffeur, die bepaald geen fan van de Chinezen was.

Maar goed, los van dit alles, we waren op weg naar Kalaw, dat hoog in de bergen ligt en waar we een wandeling zouden maken. Kalaw is een kleine plaats. We hadden gehoord dat het er een stuk koeler zou zijn dan bijvoorbeeld in Bagan en Mandalay, maar ook hier was het overdag erg warm. Alleen 's nachts koelde het enigszins af. Onze wandeling ging helaas niet door omdat Paul last kreeg van de koffie uit het Indiase "theehuis" of van de, overigens goed smakende, maaltijd in het Nepalese restaurant. Kalaw is heel rustig. Er is weinig verkeer. Ons hotel stond helaas pal naast een tempel met klooster, waaruit dag en nacht boeddhistische gezangen/versen te horen waren. Soms vingen we een woord op dat erg leek op "koekela" (voor de Rotterdammers). De geluiden werden nog eens versterkt door luidsprekers. Gelukkig hadden we allebei 's nachts oordopjes in.

Na een paar dagen Kalaw vertrokken we naar het Inle Meer. We namen afscheid van onze chauffeur Zo en waarna we met een gemotoriseerde kano naar ons hotel op het water werden gebracht. Hier zijn we 4 nachten gebleven. We kregen een mooie bungalow met een prachtig uitzicht over het meer. Wat wel even wennen was, was het feit dat we zonder vervoer (dus boot) nergens naar toe konden gaan. Daarom namen we dus iedere dag een boot (kano) om het meer te verkennen. We hebben natuurlijk de bekende vissers gezien die met 1 been roeien, zodat ze hun handen vrij hebben om hun netten op te halen of in het water te gooien. Verder markten, zeer oude tempels en een mooi huis gezien. In dit huis waren een restaurant, expositie (schilderijen), aquarium en, daar gingen we voor, een fokkerij van Birmese katten te zien. Deze katten waren de laatste tijd alleen nog in andere landen, zoals Australie, te vinden, vandaar...

Vandaag zijn we weer teruggevlogen naar Yangon. Nog een paar dagen in Birma, dan gaan we naar Bangkok. We vonden Birma een bijzonder interessant land met een hele vriendelijke bevolking. Nu troffen we nog allerlei "authentieke" dingen aan, zoals ossenkarren, mannen en vrouwen in longyi (lange rok) en met een strooien hoed op. De vrouwen hebben vaak hun gezicht wit gemaakt, tegen de zon, maar ook omdat ze dit mooi vinden. Waarschijnlijk zal het er hier over een aantal jaren anders uitzien, dus, als je het "oude" Birma wilt zien moet je niet te lang wachten!

Helaas, weer geen foto's (weer de camera vergeten, waarschijnlijk door de hitte hier). Hopelijk lukt het ons de volgende keer wel.